Daha geçen hafta anamı kaybettim. O ölen bir insandı ama şehitler öyle değil.

Daha geçen hafta anamı kaybettim, o da ölen bir insandı ama, güneydoğudaki askerler, kıbrıstaki kaybedilenler, afrikada açlıktan kırılanlar vb. vb. Bunlar ölen insanlar değiller.
ÖLDÜRÜLEN, KIYILAN CANLAR.
Ve bu kıyımdan, katliamlardan hepimiz sorumluyuz.
Susarak, şikayetçi olduğumuz sistemin gereklerini yerine getirerek vs. vs.
Evet içim acıyor bu haberleri duydukça ama ölüme üzüldüğümden değil.
Utandığımdan.
Şiddete karşı diye ağzımızdan çıkanlar o askerleri öldüren kurşunlardan daha az sivri değil.
Daha az öldürücü değil.
Daha az şiddet içermiyor.
İçim acıyor, tüm ölenlerin kanı ellerime bulaşmışçasına sorumlu hissettiğim için kendimi.
İçim acıyor utanıyorum bir şey yapmadığım veya yapamadığım için.
İçim acıyor birileri bana insan dediğinde, utanıyorum insanlığımdan, öfkeye sattığım hayatımdan.