Bir dostlar meclisinde, şöyle bir fıkra anlattım:
Kavga eden bir karı kocadan, koca kadına:
- Matah bir şey olsaydınız, Allah sizi sonradan yaratmazdı! Demiş.
Kadın ise cevaben:
- Ay aptal adam, bilmez misin; Tüm sanatçılar önce eskiz çalışırlar.
Doğal olarak meclisteki kadınların çok hoşuna gitti ve:
- Tabii ya!
- Kesinlikle!
- İşte kadının üstünlüğü!
Vb. yorumlar üretmeye başladılar.
Ben ekledim:
- Evet ama şunu da unutmayın ki; Eser tamamlanmıştır, oysa eskiz gelişime açıktır.
Aynı kadınlar:
- Bu da senin yorumun herhalde!
Diye tepkilerini dile getirdiler.
Öncelikle, benim ağzımdan çıkanların hepsi sadece ve sadece; "Kadın ve erkek iki farklı canlıdır ve birbirlerinden üstün olmaları mümkün değildir çünkü her ikisinin de birbirlerine göre artı ve eksileri (Kaldı ki bu artı ve eksi kavramları da tamamen görecedir.) vardır." kavramını tanımlamak içindi. Ama kadın'ın eser oluşunu canı gönülden benimseyenler; aslında erkeğin eskiz oluşunu kutladıklarının farkında değildiler. Onlar için kadın'ın üstün oluşu değil, erkek'in aşağılık oluşu çok daha önemliydi.
Bu durum tüm insanlar (kadın erkek farkı olmaksızın) için böyle süregitmekte.
Neredeyse hiç birimiz, kendi üstünlüğümüzle değil de başkalarının aşağılıklarıyla gurur duymaktayız.
Üstün olmak ve/veya üstün olmak için çalışmaktan çok daha kolay, olduğumuz gibi kalmak ama bizden aşağılık olanların arasında olmak.
Şaşı gözlerimizi düzeltmektense, körler ülkesine taşınıyoruz. Çünkü şöyle söylenmiştir:
Körler ülkesinde şaşılar kral olur.
